De afgelopen tijd was ik niet fit. Een weekje grieperig, gecombineerd met een dubbele oorontsteking. De griep was na een paar dagen weer weg, maar de oorontsteking bleef langer hangen. Lang verhaal kort: tijdens deze dagen bedacht ik mij dat ik weer voor een Ironman zou gaan en heb ik deze site opgezet met de gedachte alles met mijn lezers te delen; van nul naar Ironman.

Tijdens de eerste week van ziekte, dacht ik de week erna wel te kunnen beginnen met trainen. Hoewel de oorontsteking niet meer zo pijnvol was als eerder, kwam de energie helaas nog niet echt terug. Wel werd ik flauw van het bankhangen, tukken en overige nietsdoen.

Natuurlijk weet ik ook wel dat het niet goed is om tijdens ziekte te trainen, maar de verleiding was te groot om niet toch even op de Tacx te klimmen en heel rustig de eerste training van mijn opbouwschema te fietsen. Dat bleek ook een goede methode om te kijken hoe fit ik alweer was. De eerste twee keer viel ik bijna in slaap op de fiets. Vanaf de derde keer ging het beter. Toen was ik ook al een paar dagen gestopt met roken, van de antibiotica af en aan de probiotica gegaan.

Doordat ik dus al een aantal ‘trainingen’ heb gedaan, is de nulmeting voor het fietsen natuurlijk geen echte nulmeting meer. Aan de andere kant, hoeveel kan mijn conditie vanwege die paar ritjes omhoog zijn gegaan, tijdens ziekte?

In ieder geval weten jullie nu dat de nulmeting misschien een klein vertekend beeld kan geven. Vergeef het mij!

Omdat je voor een meting goed uitgerust en fit moet zijn, ga ik de metingen verspreid uitvoeren. Ik moet er namelijk de tijd voor hebben en de verse benen. De komende weken zal ik de nulmetingen uitvoeren.